Mezun oldum. 2. denemede de olsa, en sonunda okulumu bitirebildim. Aslında hamile kaldığımı öğrendiğimde hem anneliği hem öğrenciliği bir arada götüremem, gene yarım kalır okulum diye çok endişelenmiştim. Neyse ki annelerin de yoğun desteğiyle bu sefer hallettim. Geçen hafta da mezuniyet törenim vardı.
Babaannemiz de bir sürpriz hazırlamış:
Aileler salonun ayrı bir yerine alındığı için, mecburen ayrıldık kızımla tören başlarken. Tam tören başladı, sahneye çağırılmayı beklerken babaanne geldi yanımıza, kucağında Duru. Önce anlamadım birinin cübbesine sarmış herhalde hoşluk olsun diye dedim. Meğerse çılgın babaanne okulun terzisiyle irtibata geçip bizim cübbe ve kepin aynısından kızıma da diktirmiş.
Böylece tüm salonun alkışları eşliğinde kızımla birlikte sahneye çıktım, mezun oldum. İnanılmaz bir andı. Tanıdık tanımadık herkesle bol bol fotoğraf çekildik. Kuzum da anlamış gibi uykusuz kalmasına, acıkmasına, acayip yorulmasına rağmen gıkını çıkarmadan uslu uslu durdu tüm gün.
Akşam, hem yıllardır verdiğim emeğin sonucunu almış olmanın, hem de kızımla o anı paylaşmanın mutluluğuyla sarhoş gibiydim.
Bu arada babamız da ben de anneler üniversitede okurken dünyaya gelmişiz. Dolayısıyla Duru'nun gelişiyle bir nevi aile geleneği sürdürülmüş oldu:)
Kızım mümkünse sen sürdürme bu geleneği olur mu?
Kızım mümkünse sen sürdürme bu geleneği olur mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder