Yok yok kötü bir durum yok.
Şaşırdım sadece.
Herhalde şu büyüme dönemlerden birini yaşadık ben eğitimdeyken.
Artık her şeyi anlıyor.
El çırpma, yemek bitince ellerini birbirine sürterek yapılan bittiii, kocaman olmuş Duru hareketi (eller yukarı kaldırılıyor), çevrim çevrim oyunu (tavşancığı bu tutmuş, bu sevmiş, bu öpmüüüş diye yeniden yorumladık), el sallama gibi oyunlarımız var. 2 -3 aydır ufak ufak yapıyordu bunların hepsini ama bizim hareketlerimizi tekrar ederek yapıyordu.
Artık belirli sesleri ve durumları anlıyor ona göre hareket ediyor. Eve girer çıkarken, yatağa giderken biz söylemeden bye bye yapıyor mesela. Dinlediği müzikteki alkış seslerini ayırıp, eşlik ediyor. Aferin Duru'ya dediğimizde de kendini alkışlıyor. Yemeği bitince bitti yapıyor.
Söylenenleri de anlıyor. 'Yapma' ve 'Hayır'a çok içleniyor mesela. Gel kızım deyince pıtır pıtır peşimden emekliyor. 'Cici' diye seviyor yanaklarımızı, an-ne-ne-ne diye çağırıyor arada beni, yemeği görünce mam-ma diye seviniyor.
Bir de 'BAAA!' diye bi bağırmamız var. Nedir daha anlayamadık
Ama hepsinden de acayibi kocaman bir sarılması var. Kafasını boynuma, göğsüme gömmesi var. O hissin işte tarifi imkansız.
Çok şaşırıyorum.
Çok mutlu oluyorum.
Minik bebeğim artık çocuk oluyor galiba...
